Thursday, April 27, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದ್ನೆಂಟು.....

ಶಬ್ದದಿಂಪಿನ ಮೋಹ.....  

ಪ್ರೌಢ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳೊಬ್ಬರು ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರು: ಯಾರಿಗಾದರೂ ನಾಯಿ ಅಂತ ಬೈಯ್ಯಬೇಕೆನಿಸಿದರೆ ನಾಯಿ ಅನ್ನುವ ಬದಲು ಶ್ವಾನ ಅಂತ ಬೈದರೆ ಒಂದು ಒದೆ ಕಡಿಮೆ ಬೀಳತ್ತೆ ಅಂತ... "ಜನಕ್ಕೆ ಶಬ್ದದ ಇಂಪಿನ ಮೇಲೆ ಮೋಹ ಜಾಸ್ತಿಯಾ" ಅಂತ ನಕ್ಕ ನೆನಪು... ಆದ್ರೆ ಅವರ ಆ ಮಾತು ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಅನ್ನೋದು ಈಗ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಬರಹಗಳ ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸ್ತು... 

ಇಷ್ಟಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ಮೂಲ ಭಾವ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ...
ಬಳಸಿದ ಶಬ್ದದ ಹಿಂದಿನ ಭಾವದ ಬಗ್ಗೆ ಬಳಸಿದವನಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಇದ್ದರೆ ಸಾಕು ಬಿಡಿ... ಹಿಂದಿನ ಭಾವ ಗ್ರಹಿಸಲಾಗದೇ ಹೋದಾಗ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಜೋತುಬೀಳ್ತೇವೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ... ಭಾವಕ್ಕೂ ಶಬ್ದಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲದಾಗ ಮಾತ್ರ ಶಬ್ದದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ... ಅದೂ ಅಲ್ಲದೇ ಬರೆದವನ ಭಾವವೇ ಓದುಗನದ್ದೂ ಆಗಬೇಕೆಂಬುದಿಲ್ಲ... ಹಾಗಾಗಿ ವಿರೋಧವನ್ನು ನಕ್ಕು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ತೀರಾ ಅವರ ಮಾತು ನಮ್ಮದೂ ಆಗಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲವಾ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ ಒಪ್ಪವಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಾ, ಅದಿಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರ ಭಾವವನ್ನು ಅದಿದ್ದಂತೆ ಗೌರವಿಸ್ತಾ, ನಮ್ಮ ಹಾದೀಲಿ ನಾವು ನಡೆಯೋದು ಸುಖ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ... ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಓದುಗನಿಗಾಗಿಯೇ ಬರೆಯುತ್ತ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮೂಲ ಭಾವ ಬ್ರಷ್ಟವಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ ಅಲ್ಲವಾ...

ಇನ್ನು ವೇಶ್ಯೆ ಅಥವಾ ಸೂಳೆ ಎಂಬ ಪದ - ಆ ಪದಗಳು ಸ್ತ್ರೀಲಿಂಗವೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನನಗನ್ನಿಸೋ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಪದಗಳು ಇಂದು ಕೇವಲ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸೋ ಪದಗಳಂತೂ ಆಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ... ಇದರ ಅರಿವಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮವನ್ನೇ ಅನ್ನವಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ನಾಡುಗಳ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ನಡು ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದು ಬಂದರೆ ಸಾಕು - ಹೆಣ್ಣುಗಳಷ್ಟೇ ಗಂಡು ಸೂಳೆಗಳ ಲೋಕ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ... ಅದೊಂದು ವೃತ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ... (ಅದು ತಪ್ಪೋ ಸರಿಯೋ ಎಂಬ ವಿಮರ್ಶೆ ಅವರವರ ಚಿಂತನೆಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು... ಯಾಕೆಂದರೆ ಪ್ರತಿ ವೃತ್ತಿಯೂ ಸ್ವ ಇಚ್ಛೆ ಮತ್ತು ನೂಕಲ್ಪಡುವಿಕೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ...) ಅಲ್ಲದೇ ಹೇಗೆ ಸೂರ್ಯ ಅಂದ ಕೂಡಲೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬೆಳಗೋ ಬೆಳಕು ಅನ್ನೋ ಭಾವಾರ್ಥ ಮೂಡುತ್ತೋ ಹಾಗೆಯೇ ಸೂಳೆ ಅಂದರೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಟ್ಟ ಎಂಬ ಬೇಧ ಮಾಡದೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನಸು ಅನ್ನುವ ಭಾವಾರ್ಥ ಅಷ್ಟೇ ಮೂಡಿದರೆ ಸಾಕಲ್ಲವಾ...  ಅದಲ್ಲದೇ ದೈಹಿಕ ವ್ಯಭಿಚಾರವಷ್ಟೇ ಸೂಳೆತನ ಅಂತಾಗಿ ನಮಗೆ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಬೀದಿಯ ಗಂಡು ಅಥವಾ ಹೆಣ್ಣು ನೆನಪಾದರೆ, ನಮಗವರದ್ದು ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕ ನೋವು ಅನ್ನಿಸಿದರೆ ಹಾಗನ್ನಿಸಿದವರು ಆ ನೋವನ್ನ ಕಳೆಯಲು ಮಾರ್ಗ ಹುಡುಕಬೇಕಲ್ಲವಾ... ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಆ ಶಬ್ದವನ್ನ ಕೊಲ್ಲಿ ಅನ್ನೋದು ನಗು ತರಿಸುತ್ತೆ... ಆ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನ ಕೊಲ್ಲಿ ಅನ್ನುವುದನ್ನ ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ; ಮತ್ತದಕ್ಕೆ ನಾನು, ನೀವು ಸಾಹಿತಿಯಾಗಬೇಕಿಲ್ಲ ಮನುಷ್ಯರಾಗಬೇಕು... ಎಲ್ಲೋ ಕೂತು ಬರೆಯುವವನಿಗಿಂತ ಆ ಬೀದಿಯ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಡೋಮ್ ಮಾರೋನು ಉತ್ತಮನೆನ್ನಿಸ್ತಾನೆ ನಂಗೆ... ಕಾಂಡೋಮ್ ಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಒಂದ್ಯಾವುದೋ ಕೈ ನಡುಗಿದರೆ ಅದು ಬರೆವವನ ಶಬ್ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಭಾವೀ ವಾಸ್ತವಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ...

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ಬದಲಾಗಬೇಕಾದದ್ದು ಆ ಶಬ್ದಗಳಿಗೆ ನಾವೇ ಮೆತ್ತಿದ ಕೀಳು ಭಾವಗಳು... ಅಷ್ಟೇ...

ಭಾವವನ್ನ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಶಬ್ದದ ಮೇಲಿನ ಮಡಿವಂತಿಕೆಗಾಗಿ ಬರಹವನ್ನ ವಿರೋಧಿಸುವುದಾಗಲೀ, ಹೀಗಳೆಯುವುದಾಗಲೀ, ಅಂಥ ಪದಬಳಕೆಯನ್ನೇ ಧಿಕ್ಕರಿಸಬೇಕೆಂಬುದಾಗಲೀ ಒಪ್ಪುವಂತದ್ದಲ್ಲ ಎಂಬುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಮಾತು...

ಇನ್ನು ಬಳಸುವ ಶಬ್ದದಿಂದ ಕ್ರಿಯೆಯ ವಿವರಕ್ಕೊಂದು ಚಂದ ಒದಗುತ್ತೆ ಎಂಬ ಲೋಕಾರೂಢಿಯ ಅನುಮೋದನೆಯ ಮಾತಿಗೆ ಬಂದರೆ ನಾನೂ ಅದನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸ್ತೇನೆ...
ಹಂಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಘನತೆ ಬಳಕೆಯಾಗೋ ಸಂದರ್ಭದ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತ ಅಂತಲೂ ಆಗುತ್ತೆ ಅಲ್ವಾ... ಹಾಗಾದಾಗ ಬೀದಿ ರಂಪದಲ್ಲಿ ಬೈಗುಳದ ಅವಾಚ್ಯ ಶಬ್ದವಾದದ್ದು ಬರಹಗಾರನ ಭಾವಾಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ಮಹತ್ತನ್ನ ಹೇಳೀತು ಅಲ್ಲವಾ...😊
ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳೋದಾದ್ರೆ ಕವಿಭಾವ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಾಚ್ಯ (?) ಅನ್ನಿಸಿಕೊಂಡ ಶಬ್ದಕ್ಕೂ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮೃದು ವಲಯ ಇದ್ದೀತಲ್ಲವಾ...
ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಶಬ್ದವನ್ನೇ ಧಿಕ್ಕರಿಸೋದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ...😊

ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ... ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ಆವಾಹಿಸಿಕೊಂಡ ಭಾವಕ್ಕೆ ನಾಯಿ ಅನ್ನೋ ಪದ ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತ ಅಂತ ನಂಗನ್ನಿಸಿದರೆ ಶ್ವಾನ ಎಂಬ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ನಾನು ನಾಯಿ ಅಂತಲೇ ಬಳಸಿಬಿಡ್ತೇನೆ... ನಾಯಿ ಪದ ಕೀಳು ಅಂತನ್ನಿಸಿ ಓದುಗರಿಗೆ ಮುಜುಗರ ಅಥವಾ ಕೋಪ ಮೂಡಿದರೆ ಅದರ ಹೊಣೆ ನನ್ನದಲ್ಲ ಅಂತಲೇ ಭಾವಿಸ್ತೀನಿ... ಅಷ್ಟು ಸ್ವೇಚ್ಛೆ ತನ್ನ ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಪದಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಬರಹಗಾರನಿಗಿರೋದು ತಪ್ಪಲ್ಲ ಅನ್ಕೋತೇನೆ... ಬಹುಶಃ ನಾನು ತಪ್ಪೂ ಇರಬಹುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ....😊

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನ ತುಂಬ ತಾಕಿದ ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಭಾವದ ಸಾಲುಗಳು :
ವೇಶ್ಯೆಯೊಬ್ಬಳ ಎದೆಯಲ್ಲೂ
ಜಿನುಗುವ ಹಾಲಿಗೆ
ತಾಯಿಹಾಲು ಎಂದೇ
ಕರೆಯೋದು;
____ ಟೈಪಾಸ್ ಕವಿತೆಗಳು 💓💓
(ಈ ಸಾಲುಗಳ ಆಳವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ನಾನು ಅಶಕ್ತ...)


*** ಇದು ನನ್ನ ಭಾವ - ಇದನ್ನ ಹೇಳಿಯಾಯಿತು - ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಭಾವಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುತ್ತಲೇ ನನ್ನದನ್ನ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನಷ್ಟೇ - ಹಾಗಾಗಿ ಮುಂದಿನ ವಾದ ವಿವಾದ ಅಥವಾ ನನಗೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೆನಿಸದ ಚರ್ಚೆಗಳಿಂದ ನಾನು ದೂರ... ಮತ್ತಿಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನೂ ನೋಯಿಸುವ ಹಂಚಿಕೆಯಿಲ್ಲ...

Monday, April 24, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದ್ನೇಳು.....

ಮನವಿದು ಭಾವಕಾಶಿ.....

ಹಾದಿ ಕವಲಾದಂತೆ ಆದ್ಯತೆಗಳು ಬದಲಾಗುವಾಗ, ಆದ್ಯತೆಗಳು ಹೊಸದಾದಂತೆ ನಡಿಗೆಯ ಕಸುವನೆಲ್ಲ ಹೊಸತೇ ಹೀರುವಾಗ, ಹಳೆ ಬೀದಿಯ ಒಡನಾಟದ ಹರಿವು ತನ್ನ ವೇಗ ಆವೇಗಗಳ ಕಳಕೊಳ್ಳುವ ಅಥವಾ ನಿಂತೇ ಹೋಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಸಹಜ ಅಂತಲೇ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಕೇನೊ...

ಇಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಪಾದಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಿದ ಆ ಹಾದಿಯ ಧೂಳ ಕಣದ, ಆ ಆಪ್ತತೆಯ ಆಳದ ಮೂಲ ಭಾವ ಸೆಲೆಯ ಸೆಳೆತವೂ ಬತ್ತಿ ಹೋಗದೇ ಇದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಬತ್ತಿ ಹೋಗದಂತೆ ನಾ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡರೆ ಅದೇ ಪುಣ್ಯ...

ಉಹುಂ - ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ಚೈತನ್ಯ ಇಲ್ಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ - ಎಷ್ಟೇ ರೆಂಬೆ ಕೊಂಬೆ ಬೆಳೆದರೂ ಬೇರು ನಿಮ್ಮಗಳ ಮಡಿಲಲೇ - ಎದುರ್ಗೋಳ್ಳುವಲೇ ಎದೆ ಭಾರ ಜಾರುವಂತ, ವಿದಾಯಕೊಂದು ಕಣ್ಣ ಹನಿ ಉಳಿಸುವಂತ ನೇಹದ ಸನ್ನಿಧಿಯ ಒಡನಾಟದಲಿ ಮೌನದಲೂ ಯಾವುದೋ ಹಿತವಿದೆ...💕

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಬದುಕೆಂದರೆ ನೆನಪುಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸಾಗುವ ಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಅಷ್ಟೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ - ನಾನು ನನಗಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡ ನೆನಹುಗಳು ನನ್ನಳಿವಿನಾಚೆ ತುಸುವಾದರೂ ನಿಮ್ಮಗಳ ಕರುಳ ಕಳಮಳವಾಗಿ ಕಾಡಿದರೆ ಅದು ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ಸಾಧನೆಯೇ ಸರಿ...
#ಜೋಗಿಯ_ಬದುಕ_ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ_ಭಾವ_ಬಂಧ_ಸಂಬಂಧ_ಆನಂದ...
---_---

ಬದುಕ ಸೋಕಿದ ಸ್ನೇಹ ಗಂಧವ ಎದೆಯ ಸಂಚಿಯ ನಿಧಿಯನಾಗಿಸಿ ಕರಗದಂದದಿ ಕಾಯ್ದು ಜನ್ಮಾಂತರ ಹಾಯುವಾಸೆ... 
ಅನುಕ್ಷಣದ ಭೇಟಿಗೆ ವರ್ಷಗಳ ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪಲಿ...
---_---

ಮನವಿದು ಭಾವಕಾಶಿ...
ಕಾರ್ಯ ಕಾರಣ ಮೀರಿ ಮುಟಿಗೆಯಷ್ಟು ಹೆಗಲು ತಬ್ಬೋ ಅಕ್ಕರೆ, ಬೊಗಸೆಯಷ್ಟು ನೆತ್ತಿ ನೇವರಿಸೋ ಕಾಳಜಿ, ಇಷ್ಟನ್ನ ಜೊತೆ ನಡೆವ ಜೀವಗಳಿಗೆ ಸದಾ ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ಹಂಚಬಲ್ಲವನಾದರೆ...............
ನನ್ನೊಳಗೂ ಒಲವು ಅವಿನಾಶಿ...💓

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)

Monday, April 10, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದ್ನಾರು.....

ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಸಂಗತಿಗಳು.....

ಮನಸು:
ಇದ್ದಬದ್ದ ಭಾವಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಹದ್ದಿಲ್ಲದ ಬೇಶರತ್ ಒಡನಾಟದ
ಸೂರು ಕೊಟ್ಟು ಸಾಕುವ ಸೂಳೆಗೇರಿ -

ಬದುಕು:
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅಂಡಲೆದಲೆದು ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವ
ಹಾದರದ ಹಾದಿ -

ಸಾವು:
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಸಿ ಹಸಿ ತಿಂದು ತೇಗುವ
ಶುದ್ಧ ಮಾಂಸಾಹಾರಿ...
!!!!!

ಬದುಕು ಕೊಡದ ಅವಕಾಶಾನ ಭಾವ ಕೊಡತ್ತೆ...
ಕಳೆದೋಯ್ತು ಅನ್ಕೊಳೋಕಿಂತ ರೂಪಾಂತರವಾಯ್ತು ಅಥವಾ ಮುಂದೆಲ್ಲೋ ಮತ್ತೆ ಸಿಗತ್ತೆ ಅನ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಸಾವಧಾನದ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬತ್ತೆ...
ಅಂತೆಯೇ,
ಮಗುತನದ ಮುಗ್ಧತೆ, ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಹೊರತಾಗಿ ಲೌಕಿಕಕ್ಕೆ ಬಂದರೆ, ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ಇದ್ದಂತೆ ಕಾಣುವ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಒಂಥರಾ ನಾವೇ ನಮ್ಮ ಗಂಟಲಿಗೆ ಹೊಯ್ದುಕೊಂಡ ಬಿಸಿ ತುಪ್ಪದಂತೆನಿಸುತ್ತೆ...
ಮೌಢ್ಯದ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಂತ ಅಮಾಯಕತೆ, ಮುಗ್ಧತೆಗಳು ಮನದ ಸುಖದ ರೂವಾರಿಗಳಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ...
#ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ_ಪ್ರಜ್ಞೆಯ_ಗೆಲುವಲ್ಲಿ_ಮನಸಿಗೆ_ಒಂಟಿಯಾಗುವ_ಭಯ...
!!!!!

ನಗೆಯ ಮೂಲವ ಬಗೆಯ ಬೇಡ - ಕರುಳ ಹುಣ್ಣು ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡೀತು...
#ಬೆಳ್ದಿಂಗಳು_ಮತ್ತು_ಚಂದಿರನ_ಕಲೆ...
!!!!!

ನದಿಯ ಹಾದಿ - ಕಡಲ ದಂಡೆ - ಬೊಗಸೆ ತುಂಬಿದ ಚಂದಿರ - ಮಳೆಯ ಮೌನ - ಕಾಡ ಧ್ಯಾನ - ಕಣ್ಣ ತುಂಬಾ ಅಂಬರ - ಕನಸ ಜಾಡು - ನಗೆಯ ಹಸಿವು - ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತಿನ ಇಂಚರ - ಮಾತು ಮಾತಲಿ ಮಾತು ಮಥಿಸಿ ಆತುಕೊಂಡ ಮೌನಕೆ - ನೆರಳ ಮರೆತು ಬೆಸೆದ ಬೆರಳ ಕೊಡವಿ ನಡೆವ ಬಂಧಕೆ...
ತುಂಬಿಕೊಂಡಷ್ಟು ಭಾವ - ಬಳಸಿಕೊಂಡಷ್ಟು ಬಂಧ...
#ಬದುಕ_ಬೆರಣಿ
!!!!!

ಮಡಿವಂತರ ದೇಹಶುದ್ಧಿಯೂ
ಸೂಳೆಯ ಭಾವಶುದ್ಧಿಯೂ
ಪ್ರೇಮಮಯೀ ಭಗವಂತನೂ
#ಧಾರ್ಮಿಕತೆ_ಧರ್ಮ_ಆಧ್ಯಾತ್ಮ

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)

Thursday, April 6, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದ್ನೈದು.....

ಪ್ರೇಮ - ಪ್ರೇಮಿ.....
(ಪ್ರೇಮಿಯಾಚೆಯೂ ಪ್ರೇಮ ನಗುತಿರಲಿ...)

ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಪ್ರೇಮಿ ಎರಡೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸತ್ಯಗಳು...

ಪ್ರೇಮ - ಬೆಳಕಿನ ಸ್ವತಂತ್ರ ವಿಹಾರ;
ಪ್ರೇಮಿ - ಸಮಾಜದ ಬೇಲಿಯೊಳಗಿನ ಸಂಸಾರ...

ಪ್ರೇಮ - ವಿಸ್ತಾರ;
ಪ್ರೇಮಿ - ಕೈವಾರ...

ಪ್ರೇಮ - ಧ್ಯಾನದ ತಾಯಿ, ಮೌನದ ಬೇರು;
ಪ್ರೇಮಿ - ವಿರಹದ ತಂದೆ, ಮಾತಿನ ತೇರು...

ಪ್ರೇಮ ಮಹಾ ಸಾಗರವಾದರೆ;
ಪ್ರೇಮಿಯೋ ಅದರ ಸೇರಲು ತವಕಿಸುವ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಹನಿಯಷ್ಟೇ...

ಪ್ರೇಮಿ ಆಕಾರ ವಿಕಾರಗಳ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಪಥ ಬದಲಿಸಬಲ್ಲ ಪಥಿಕ;
ಪ್ರೇಮವೋ ಅಳಿವಿಲ್ಲದ, ಕವಲಿಲ್ಲದ, ಹೃದ್ಯಸ್ಥ ನಿರಾಕಾರ ಸ್ಥಾಯೀಭಾವ...

ಇಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಆ ಎತ್ತರದ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಈ ಕುಬ್ಜ ಪ್ರೇಮಿಯೇ ವಾಹಕವೆನಿಸುವುದು ಪ್ರೇಮದ ಸೋಲಿರಬಹುದಾ...?

ಅಂತೆಯೇ ಎನ್ನಂತವರಿಗೆ ಪ್ರೇಮದ ಭಾವ ಸಾನ್ನಿಧ್ಯಕಿಂತ ಪ್ರೇಮಿಯ ಭವದ ಸಾಂಗತ್ಯವೇ ಹಿತ ಹಿತವೆನಿಸುವುದು ಬದುಕಿನ ದುರಂತವೇ ಇದ್ದೀತಾ...??

Tuesday, April 4, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದಿನಾಕು.....

ಕವಿತೆ.....
(ಹೇಳದೆ ಉಳಿದದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು...)

ಕಾಲ್ಗಡಗ, ಕೈಯ ಕರಿಮಣಿ ಕಟ್ಟುಗಳ ಕುಣಿಸುತ್ತ ಅಮ್ಮನಮ್ಮಿಯನುಂಡು ದೇವ ನಗೆಯ ಚೆಲ್ಲುವ ಹಸುಳೆಯ ತುಟಿಯಂಚಲಿ ಹಾಗೇ ಉಳಿದ ಹಸಿ ಹಾಲ ಘಮ; ಅದು ಬದುಕಿನ ಮೊದಲ ಒಲವ ನೀಳ್ಗವಿತೆ...
-----

ಅಪ್ಪನ ಬಂಡೆ ಎದೆಯಮೇಲೊರಗಿ
ಅಪ್ಪ ನಂದೂ ಎಂದು
ಅಮ್ಮನ ಅಣಕಿಸುವ ಮುಗ್ಧ ಕೂಸು;
ಅಮ್ಮನ ಕರುಳ ಹಸಿ ಕವಿತೆ...
-----

ಹೊಲ ಉತ್ತಿ ಬಳಲಿ ಬಂದಪ್ಪನ ತೋಳಲ್ಲಿ
ತನ್ನೊಡಲ ತೆನೆ ಕುಡಿಯ
ತೊಟ್ಟಿಲ ಹಗ್ಗವ ಜೀಕಲು
ಇನ್ನೂ ಉಳಿದಿರುವ ಕಸುವು;
ಕನಸ ಕಣಜ ಕವಿತೆ...
-----

ಅವನ ಕನಸಿನ ಬೀಜ 
ಅವಳ ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿಯ ಕಾಯಾಗಿ 
ಒಡಲಲೊಳಗೆ ಒದೆವಾಗ,
ಹೊಕ್ಕುಳಿಗೆ ಕೆನ್ನೆಯಾನಿಸಿ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ 
ಒಳಗಿನ ಉಸಿರಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗಿ 
ಮೀಸೆ ಮುರಿಯುವ ಅವನಲ್ಲಿ ಗಂಡಸೆಂಬ ಹೆಮ್ಮೆ;
ತನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ತೋಳಲ್ಲಿ ಅವನ ಬಂಧಿಸುತ್ತ
ಇನ್ನೂ ಕಣ್ಬಿಡದ ಕಂದಗೆ ಛಳಿಗಿರಲೆಂದು ಇಂದೇ ಚುಂಚಿಗೆ ಹೊಲಿಯುವವಳಲಿ
ಇಷ್ಟಿಷ್ಟೇ ತುಂಬಿಕೊಳುವ ತಾಯ್ಹಾಲ ಬಿಂದಿಗೆ
ಹೇಳಲಾಗದ ಧನ್ಯತೆ - ಪ್ರಕೃತಿ ಕವಿತೆ...
-----

ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ಮೊದಲ ಕವಿತೆ...
ಸಾವು ಬದುಕಿನ ಕೊನೆಯ ಕವಿತೆ...
ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ನಡುವೆ ಬದುಕಿದು ಅರೆಬರೆದ ಸಂಕಲನ...
#ಅಳು_ಅಳು_ಅಳುಮತ್ತುನಗು...
-----

ನಗುವಿಗಿಂತ ಚಂದ ಕವಿತೆ ಓದಲು ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ
ಅದನೆ ಆಯ್ದುಕೊಂಡು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡೆ
ಬದುಕು ಮಗುವಾಯಿತು...
#ಕರೆದ_ಕವಿತೆಗಳಿಗೂ_ಬರೆದ_ಮನಗಳಿಗೂ_ಶುಭಾಶಯಗಳು...💞